Afgelopen zaterdag werd in Nijverdal een jeugdschaaktoernooi gehouden. Ook zes kinderen van SV HEC namen hieraan deel. Met frisse moed stapten we in twee auto's. Jurrian en Jurre kregen een lift van Cathelijne's vader. En alle anderen gingen aan boord bij Thijs en Vincent. Deze auto, als enige uitgerust met navigatie, reed voorop. Het was dus zaak dat de andere auto goed kon volgen. Na een paar pogingen om onze achtervolgers af te schudden, leek het eindelijk (al bij de eerste rotonde) gelukt. Vlak voor het opgaan van de snelweg A35 werd er weer visueel contact gemaakt. Ondertussen werd er op de achterbank luidkeels mee gezongen op vreemde teksten van Ernst Bobbie en de Rest (Soepkip) en nog erger, "Het paard van Sinterklaas is zoek".... na een hopeloze "call" van ons navigatiesysteem reden we haast Nijverdal voorbij. In de tunnel bleef het apparaat maar roepen "NU! links afslaan, NU! links afslaan. Leek me niet verstandig met twee meter gewapend beton naast me. Iets was in het Engelse koningshuis ook al eens schijnt te zijn uitgeprobeerd, maar dat is een ander verhaal.
Keurig optijd kwamen we in Wijkcentrum de Brake aan en konden we ons aanmelden. Jesse, Mels, en aspirant lid Brent werden in de beginnersgroep (5) geplaatst. Cathelijne en Jurrian in groep 4. Jurre kreeg de zwaarste indeling voor zijn kiezen, maar goed, daar ben je dan ook clubkampioen voor. De eerste ronde ging van start en in deze ronde pakte Jurrian meteen het volle punt. Ook Jesse ging met een vol punt aan de haal. Remises waren er voor Mels en Brent.
Mels en Brent speelden in ronde één tegen elkaar. Natuurlijk om "tweeling akkoordjes, samenwerkingpacts, en hoogverraad" tegen te gaan. Ondanks dat er stevig werd geknokt werd het punt toch verdeeld. Even later kregen we onverwacht bezoek. De vader van Jurrian kwam eventjes buurten. Hij is werkzaam in Nijverdal en was zodoende in de gelegenheid onze delegatie te steunen. In ronde twee pakte Jurre zijn eerste, en na later bleek ook "enige" punt tegen de latere winnaar van de tweede groep Olivia Bruinsters (Minerva, tevens goede schaatster). In ronde drie was Jurre opnieuw dicht bij het volle punt, echter hij overzag een mat op de onderste rij. Jesse ging in de tweede ronde gewoon door met winnen. Als een ware Ajacied danste hij over de witte en zwarte velden met zijn stukken en scoorde er (net als Justin Kluivert) vrolijk op los. In ronde drie kwam Cathelijne ook voor het eerst op het scorebord. In een goed eindspel kon ze de weg naar winst net niet vinden en pakte haar eerste remise. Cathelijne was ook best zwaar ingedeeld, maar bleef tot het einde goed vechten.
In ronde vier en vijf kwamen we in de "beruchte" middagdip. Het vergt toch wel wat aandacht en concentratie, al die schaakpartijen. Met deze mentale vermoeidheid werd er weinig gescoord in deze twee ronden. Alleen Jurrian pakte hierin anderhalf punt! Hij had zichzelf voorzien van een kop koffie. En dit pepmiddel deed wonderen. Misschien een idee om alle SV HEC'ers bij het volgende toernooi een kop koffie te laten drinken in ronde vier.
Ondertussen werden er tussen de partijen door ook rondjes om het gebouw gerend. Goed om frisse lucht te tanken. Jurre deed hier ook aan mee, maar die kreeg er JUIST hoofdpijn van. Een echte schaker gedijt natuurlijk ook het best in bedompte lokalen met zuurstofgebrek. Aan het einde van ronde zeven redde Jurrian nog de mentale gesteldheid van zijn tegenstandster door haar in een gewonnen stelling remise te gunnen. (Ze begon toch wel erg hard te huilen). Daarmee werd hij de gentleman van het toernooi. Daar krijg je helaas geen beker voor, maar wel een eervolle vermelding.
Dat Jesse lekker op dreef was, bleek wel tijdens de prijsuitreiking. Als enige speler van SV HEC mocht hij een beker in ontvangst nemen. De derde prijs viel hem ten deel. Een prima prestatie. Het was voor de eerste keer dat we met SV HEC als jeugdafdeling deelnamen aan een Grand-Prix toernooi van de SBO (Schaakbond Overijssel). De kinderen vonden het leuk en kijken al uit naar een volgend toernooi.
Op de terugweg sloeg de navigatie natuurlijk wederom op hol. Dit leidde ons geheel onbedoeld langs de McDonalds. We zijn er niet gestopt, maar bij deze durf ik de uitdaging wel aan. Als we twee bekers winnen op één toernooi, trakteert de jeugdleider op een bezoekje aan deze "haute cuissine".
Hier ziet u de persoonlijke scores van onze leden. We hebben een enorm leuke middag gehad. Dat is overigens nog te zien in de onderstaande sfeerimpressie. (Filmpjuh!)